Wat ben je dapper om te durven vertragen. Voor het niet afmaken van die to-do lijst.
Wat ben je moedig om die finishlijn niet te halen, omdat je lichaam ‘genoeg’ zegt.
Hoe onbevreesd ben je, voor het kiezen van die stilte van je ziel boven die stemmen die je altijd naar ‘meer’ vragen.
Hoe gedurfd, hoe rebels, jij daar, je eigen natuurlijke ritme erend, ingaand tegen de halsbrekende snelheid van de maatschappij.
We hebben de neiging om helden te maken van degenen die hongerig zijn naar ambitie, altijd maar doorgaan, altijd meer willen presteren.
We applaudisseren voor degenen die weigeren te stoppen of te rusten. Die zichzelf zo hard pushen dat ze daarbij hun lichaam, ziel en hart opofferen.
Deze gedrevenheid kan soms heldhaftig zijn. Het kan nodig zijn voor ons voortbestaan of het grotere goed.
MAAR………..
Laten we in plaats daarvan helden maken van degenen die durven te vertragen…..!
♪ Voor hen die naar hun lichaam luisteren, die niet streven naar meer dan wat de ziel echt nodig heeft.
♪ Laten we helden maken van diegenen die niet forceren of pushen, maar zich overgeven aan elk moment dat zich opent.
♪ Laten we applaudisseren voor degenen die misschien niet zo gedreven zijn naar succes zoals we het kennen, maar in plaats daarvan iets dieps en subtiels koesteren en nodig zijn.
♪ Laten we degenen vieren die dapper genoeg zijn om te stoppen met al het doen, zelfs voor een seconde en durven te zitten met zichzelf en met de pijn in hun hart. Een taak die velen moeilijker vinden dan het beklimmen van de hoogste top.
♪ Laten we helden maken van hen die zichzelf respecteren met alles wat is. Van hen die niet in staat zijn om de drukte van onze tijd bij te houden, maar toch op elk diepgaand, noodzakelijk moment verschijnen.
Het is echt een daad van moed en rebellie om zoiets te doen, in een wereld die van je eist dat je je verzet tegen je eigen IK…, je eigen ritme…, je eigen ziel.
En de paradox is, dat vaak wanneer we stoppen met ons onophoudelijk ‘doen’, zelfs voor een minuut en luisteren naar die stille stem van binnen, we ontdekken wat we echt moeten doen en wat in plaats daarvan kan wegvallen.
We eindelijk de roep horen om wat onze ziel dient en wat de wereld om ons heen kan dienen…………. Niets meer, niets minder.
Wees zachtmoedig.
Wees een nieuwe held, een rustiger soort held.
Weinigen zullen applaudisseren, maar je ziel zal dat zeker doen.
Warme groet, Irene 