Stress is de grootste sloper van je gezondheid. Doordat stress veel gezichten heeft, voelen we vaak niet eens dat we gestresst zijn. Stress voelt als normaal en wordt chronisch. Ongemerkt verbruik je je reserve op en voordat je het weet lijdt je aan bijnieruitputting. Daarom het enorme belang van de aanmaak van oxytocine en serotonine zoals in een eerder blog beschreven!

Irene

Het gevolg BIJNIERUITPUTTING…waardoor wordt het veroorzaakt.

Bijnieruitputting wordt, in al haar milde en ernstige vormen, meestal veroorzaakt door één of andere vorm van stress.   Stress kan van fysieke-, emotionele, psychologische- of infectueuze aard zijn of veroorzaakt worden door factoren in de omgeving.  Het kan ook een combinatie van deze factoren zijn.

Het is belangrijk om te weten dat je bijnieren hetzelfde reageren op alle soorten stress, ongeacht uit welke bron het voortkomt.

De meest ernstige vormen van stress in het leven komen door bijzonder ingrijpende gebeurtenissen, zoals de dood van een levenspartner, een auto-ongeluk of een ernstige ziekte.

Maar stress kan ook zijn tol eisen op minder voor de hand liggende manieren, zoals een ontstoken kies, een griepaanval, intensieve lichamelijke inspanning, een flinke ruzie met een levenspartner, werkdruk, een ongelukkige relatie, giftige stoffen in het milieu, een slecht voedingspatroon, enz. enz.

Wanneer de lichtere vormen van stress gelijktijdig plaatsvinden, zich opeenhopen of chronisch worden en de bijnieren geen kans krijgen om volledig te herstellen, dan is bijnieruitputting meestal het resultaat.  De symptomen daarvan zijn duidelijk, onmiskenbaar en soms onaangenaam bekend.

In het kort ontstaat bijnieruitputting wanneer de hoeveelheid stress het vermogen van het lichaam om te compenseren voor en te genezen van die stress of de gecombineerde stressfactoren, overstijgt.   Wanneer dit vermogen het hoofd te bieden aan stress overschreden wordt, ontstaat er een vorm van bijnieruitputting. 

Vaak zijn de oorzaken van bijnieruitputting niet voor de hand liggend omdat de gecombineerde vormen van stress zo verschillend lijken.  Ons lichaam laat ons misschien niet eens weten wanneer we onder stress staan.  In één studie waren de ziekenhuis-medewerkers van een kinderverpleegafdeling zich er totaal onbewust van dat ze onder stress stonden, maar hun cortisolwaarden waren met 200-300% verhoogd.

De waarde van het stresshormoon van de bijnier, cortisol, is een algemene graadmeter voor stress.  Het is belangrijk om niet te vergeten dat alle stressvormen bijeengevoegd worden en zich ophopen.

Dat betekent dat het aantal vormen van stress, ongeacht of je die nu wel of niet als stress herkent, de intensiteit van iedere vorm van stress en de veelvuldigheid waarmee die optreedt, plus de tijd dat die aanhoudt, allemaal bij elkaar genomen je totale stressbelasting vormen.

Ofschoon het voor ons onmogelijk is om de totale stresslading precies te berekenen, doe je lichaam dat elke dag, minuut na minuut en maakt het onmiddellijke aanpassingen wanneer deze stress verandert.

Op het moment dat het lichaam niet meer in staat is om de juiste aanpassingen aan deze stressvormen te maken, begint de bijnieruitputting.  Hoe erger de overbelasting is in relatie tot het vermogen van het lichaam om erop te reageren, hoe erger de bijnieruitputting wordt.

Ieder mens heeft zijn eigen vermogen om de totale stressbelasting op te vangen en het vermogen van ieder mens varieert in tijd en gebeurtenissen.

Eén van de bronnen van stress en resistente bijnieruitputting die in het algemeen over het hoofd gezien wordt, is een chronische of ernstige infectie.  Bijnieruitputting wordt vaak voorafgegaan door terugkerende aanvallen van bronchitis, longontsteking, astma, sinusitis of andere luchtweginfecties.

Hoe ernstiger de infectie is, hoe vaker deze optreedt en hoe langer deze duurt, hoe waarschijnlijker het is dat de bijnier erbij betrokken zijn.  Bijnieruitputting kan ontstaan na een enkele periode van een bijzonder gemene infectie of na een periode waarin de bijnieren langzaamaan oververmoeid zijn geraakt door langdurige of terugkerende infecties.

Als er tegelijkertijd andere concurrerende vormen van stress zijn zoals een ongelukkig huwelijk, slechte eetgewoonten of een stressvolle baan, dan gaat de toestand nog sneller achteruit.

Het omgekeerde is ook waar – mensen wiens bijnieren verminderd functioneren hebben vaak aanleg voor ziekten van de luchtwegen.

SIGNALEN EN SYMPTOMEN VAN BIJNIERUITPUTTING.

 ’s Ochtends moeilijk uit bed komen.

De wekker is drie keer afgelopen en nog ben je niet wakker genoeg om je hoofd van het kussen op te tillen.

Voortdurende vermoeidheid en niet uitgerust zijn na het slapen.

Ondanks een goede nachtrust ben je nog steeds moe wanneer je wakker wordt.  ‘Uitgerust’ is een vreemd woord.

Onweerstaanbare trek in zout of zoute voedingsmiddelen

Je kunt een hele zak chips leeg eten of zout toevoegen aan voedsel waar al zout in zit.

Gebrek aan energie

Alles lijkt een zware opgave, zelfs de dingen waar je altijd van genoot.  Alleen al het opstaan uit een stoel kan regelmatig te veel energie kosten.

Meer moeite om alledaagse werkzaamheden te doen.

Alles lijkt tien keer zoveel energie te kosten als zou moeten.

Verminderde zin in seks.

De meest aantrekkelijke filmster kan in je kamer staan te wachten en jij zou vragen een andere keer terug te komen.  Seks is het laatste waar je aan denkt, wanneer je met moeite je hoofd omhoog kunt houden.

Verminderd vermogen om stress op te vangen.

Je windt je op over kleine dingen waar je je eerder nooit over opwond.  Gewelddadig gedrag op de weg, voortdurende bezorgdheid, schreeuwen tegen je kinderen, dwangmatig eten, roken of drugsgebruik laten je weten dat je bijnieren om hulp schreeuwen.

Langere tijd om te herstellen van ziekte, letsel of trauma.

De verkoudheid die je in oktober hebt, is in november nog steeds niet over.  De snee in je vinger heeft een week nodig om te genezen.  Twee jaar nadat je vader overleden is, ben je nog steeds arbeidsongeschikt door verdriet.

Licht in je hoofd wanneer je snel opstaat.

Soms lijkt het alsof je gaat flauwvallen wanneer je opstaat uit bed of van een stoel.

Lichte depressiviteit.

Waarom zou je moeite doen, het lijkt allemaal zinloos.

Minder plezier of geluk in het leven.

Het lijkt alsof er niet veel meer is dat je interesseert.  Werk en relaties voelen leeg aan en je doet bijna nooit iets alleen maal voor de lol.

Toename van premenstruele klachten (PMS).

Opgeblazen, moe, chagrijnig, krampen en onweerstaanbare trek in chocola – wordt het nog erger ?

De symptomen worden erger wanneer maaltijden overgeslagen worden of niet van goede kwaliteit zijn.

Je moet jezelf steeds oppeppen met snacks, cola en koffie om niet “in te storten”.

Minder focus, wazige gedachten.

Je raakt regelmatig de draad kwijt en het wordt steeds moeilijker om besluiten te nemen, zelfs over kleine zaken zoals wat je moet aantrekken.

Minder goed geheugen.

Je bent zo verstrooid, dat je een professor zou kunnen zijn.

Verminderde tolerantie.

Mensen lijken veel irritanter dan ze altijd waren.

Verminderde productiviteit.

Je doet er langer over om een taak af te maken en het kost je meer moeite om erop geconcentreerd te blijven.

Geen enkele van voorgaande symptomen op zichzelf geeft een definitieve diagnose bijnieruitputting, maar gezamenlijk, gezien als een syndroom, wijzen ze duidelijk op de aanwezigheid ervan.  Wanneer veel van deze symptomen je bekend voorkomen, lijd je waarschijnlijk aan een zekere mate van bijnieruitputting.

Ofschoon we het geaccepteerd hebben als zodanig, is bijnieruitputting geen deel van het normale leven.  De illustraties zijn misschien komisch, maar de symptomen van bijnieruitputting zijn dat niet.

Deze symptomen tonen een gebrekkig aanpassingsvermogen van je bijnieren door de vormen van stress die je ondergaat.  Dat zijn waarschuwingen dat er iets moet veranderen, wil je je weer goed kunnen voelen.

Bron :

“Bijnier-uitputting, Het stresssyndroom van de 21^e eeuw”

James L. Wilson